سعید سعیدی‌پور

قوانین هوشمند مدیران قانون نهم

قوانین هوشمند مدیران

قانون نهم

نوشته : استیون بارتلت

تاریخ انتشار : آگوست 2023

منتشر شده در هاروارد بیزینس ریویو

قانون نه

همیشه باید سلامت جسم و ذهن را در اولویت قرار داد؛ اصلی ساده اما حیاتی که اهمیت آن در بسیاری از مواقع به فراموشی سپرده می‌شود. این قانون یادآوری می‌کند که اغلب ما دچار اشتباهاتی در تعیین اولویت‌های زندگی خود هستیم و تشویقمان می‌کند که سلامتی را به‌عنوان پایه‌ای برای بهره‌مندی از سایر جنبه‌های زندگی در نظر بگیریم. وارن بافت، یکی از شناخته‌شده‌ترین کارآفرینان دنیا، زمانی به دانشجویان یک کالج در اوماها، نبراسکا توصیه‌ای بی‌نظیر ارائه کرد. او خاطره‌ای از دوران نوجوانی‌اش نقل کرد و گفت که در سن شانزده‌سالگی تنها دغدغه‌ای که ذهنش را مشغول کرده بود، ماشین‌ها و دخترها بوده است. در نهایت، در تعامل با دخترها موفقیت چندانی کسب نکرد و تمرکزش بیشتر روی ماشین‌ها قرار گرفت. اما او ماجرایی را تصور کرد: اگر در روز تولد شانزده‌سالگی‌اش یک پری ظاهر می‌شد و وعده‌ی دریافت یک ماشین رویایی را به او می‌داد، ماشینی که فقط یک شرط داشت؛ این ماشین، آخرین وسیله‌ی نقلیه‌ی زندگی‌اش خواهد بود. چگونه رفتار کردن با چنین ماشین مهمی می‌تواند درس مهمی برای مراقبت از ذهن و بدن انسان باشد. همان‌گونه که باید یک ماشین را برای دوام طولانی‌مدت به دقت نگهداری کرد، ذهن و بدن نیز نیازمند توجه ویژه هستند، زیرا ما تنها یک فرصت برای زندگی با آن‌ها را داریم. رویکرد اکثر انسان‌ها به سلامتی اغلب سطحی و همراه با بی‌توجهی است. سال‌ها می‌توان از بدن و ذهن بی‌رویه استفاده کرد، اما پس از چند دهه، نتیجه‌ی چنین رفتارهایی آشکار می‌شود: فرسودگی، ضعف و ناکارآمدی. سلامتی هر فرد پایه‌ی زندگی او را می‌سازد؛ چیزی که استعدادها، روابط و دارایی‌هایی ما همه بر آن بنا شده‌اند. درس بزرگ دیگر از همه‌گیری کووید-۱۹ است؛ پدیده‌ای جهانی که دنیا را تکان داد و زندگی میلیون‌ها نفر را تحت تأثیر قرار داد. این تجربه تلخ باعث شد بسیاری از افراد به ارزش واقعی سلامتی پی ببرند. داده‌های پژوهشی نشان داد که افراد مبتلا به چاقی و بیماری‌های مرتبط با سبک زندگی، در برابر ویروس آسیب‌پذیری بیشتر دارند؛ نمونه‌ای دیگر از اهمیت مراقبت عمیق‌تر از بدن. تجربه همه‌گیری نه تنها اهمیت سلامتی را برجسته کرد بلکه موقعیتی فراهم آورد تا انسان برای اولین بار حقیقت مرگ را به وضوح مشاهده کند. لحظه‌ای که بسیاری متوجه شدند چقدر اولویت‌ها را نادرست تعیین کرده‌اند: مشغله‌های کاری، روابط شخصی و دارایی‌های مادی همه بر بستری شکننده بنا نهاده شده‌اند؛ بستری که نامش سلامتی است. دیدن چهره‌ی هراسناک و در عین حال مترقی مرگ، فرصتی بود برای بررسی مجدد ارزش‌های زندگی؛ واقعیتی که ما را دعوت می‌کند تا قدر آنچه داریم—ذهن و بدن سالم—را بدانیم و اولویت‌هایمان را بر اساس این پایه محکم بازبینی کنیم.

همیشه میز تشبیه مناسبی بوده است برای درک اهمیت سلامتی. اگر وسایل روی میز را داشته باشیم اما خود میز از بین برود، دیگر هیچ‌کدام از آن‌ها را نمی‌توانیم نگه داریم. این یعنی سلامتی پایه و اساس همه چیز است. اگر سگم یا شریک زندگی‌ام را از دست بدهم، هنوز می‌توانم ادامه دهم، اما اگر سلامتی‌ام را از دست بدهم، همه چیز فرو می‌ریزد. بنابراین، سلامت شخصی باید اولویت بی‌چون‌وچرای انسان باشد؛ زیرا تنها با داشتن جسمی سالم است که می‌توان از بقیه جوانب زندگی لذت برد، روابط معنادار ساخت و به اهداف دست یافت. این نگرش زندگی من را کاملاً تغییر داده است. سه سال گذشته را صرف تغییرات بنیادین در سبک زندگی‌ام کرده‌ام؛ قند، غذای فرآوری شده و غلات تصفیه‌شده را به سطح حداقلی رساندم، به ورزش روزانه روی آوردم و مصرف آب، گیاهان و پروبیوتیک‌هایم را افزایش دادم. اکنون در وضعیت جسمی عالی هستم، اما آنچه مهم‌تر است احساس فوق‌العاده‌ای است که دارم. این حس خوب نه فقط بر بدن، بلکه بر همه جنبه‌های زندگی‌ام – از کسب‌وکار و بهره‌وری گرفته تا کیفیت خواب، ارتباطات، خلق‌وخو، اعتماد به نفس و حتی زندگی شخصی – تأثیر مثبت داشته است. فهمیدن این حقیقت ساده: اینکه سلامتی بزرگ‌ترین سرمایه آدمی است، باعث شد این موضوع را به هسته اصلی فلسفه زندگی خود تبدیل کنم. کسانی که امروز به مراقبت از سلامت خود اهمیت نمی‌دهند، ممکن است ناچار شوند بعدها برای بیماری وقت و انرژی صرف کنند. همان‌طور که ادوارد استنلی می‌گوید: بدن شما تنها وسیله‌ای است که با آن می‌توانید جهان را تجربه کنید و خانه‌ای است که واقعاً متعلق به شماست. تنها با مراقبت از سلامت شخصی می‌توان زندگی طولانی‌تر و پربارتری داشت و از هر آنچه پیش روی ماست، نهایت بهره را برد.