سری مصاحبه با رهبران موفق
مصاحبه با لورن مایکلز
پدیدآورنده و مدیر تولید برنامه زنده شنبه شب‌ها در آمریکا
قسمت سوم
منتشر شده در مجله کسب‌و‌کار هاروارد
نویسنده: آیا هرگز نگران این موضوع بودید که شاید میزبانی که انتخاب کرده‌اید نتواند وظیفه خود را انجام دهد؟
لورن: بله.
نویسنده: به آن‌ها چگونه آموزش می‌دهید؟
لورن: در جریان تمرین، اتفاقات زیادی روی می‌دهد و دست‌نوشته‌ها تغییر می‌کنند. جلوی دوربین رفتن و خیلی کارهای دیگر تمرین می‌خواهند. اما از یک مرحله باید اعتماد کرد و کار را به میزبان سپرد.
نویسنده: آیا اتفاق افتاده افرادی را که به عنوان گروه بازیگران انتخاب می‌کنید، آدم خیلی شوخی به نظر نرسند، اما بعدها کارشان فوق‌العاده از آب دربیاید و برعکس؟
لورن: خیر. اگر در کنار کسی باشید که آدم شوخی نیست، خیلی زود مشخص می‌شود. ضمن اینکه ما فرایندی داریم که این موضوع خیلی زود معلوم می‌شود.
نویسنده: الآن حدود چهل‌وپنج سال است که به عنوان تولیدکننده این نمایش شناخته شده‌اید. اگر قرار باشد فردا کارتان را ترک کنید، یادگار خیلی خوبی از خودتان برجا گذاشته‌اید. آیا خیال دارید همچنان به کارتان ادامه دهید؟
لورن: تا زمانی که از نظر جسمانی بتوانم سرپا باشم، به کارم ادامه می‌دهم.
نویسنده: در این صورت، به نظر شما آیا بزرگ‌ترین دستاورد زندگیتان این است که کمدی را در تلویزیون زنده کردید؟
لورن: من همیشه فقط به این نکته فکر می‌کنم که هفته آینده چه کاری می‌خواهیم انجام دهیم. اصلاً این‌گونه نیست که تصور کنم کار مهمی انجام می‌دهم.
نویسنده: آیا غیر از نمایش، سرگرمی یا تفریح دیگری دارید؟ وقت استراحت چه می‌کنید؟
لورن: فصل کاری ما مانند سال تحصیلی نه ماه طول می‌کشد و خیلی خسته کننده می‌باشد. بر اساس تجربه به این قاعده رسیده‌ام: وقتی ماه مه، فصل کار ما تمام می‌شود، در ماه بعد هیچ تصمیمی نمی‌گیرم. زیرا قرار نیست با کسانی که یک سال کار کرده‌ام، ملاقاتی داشته باشم. از این فرصت برای سفر و گردش در کشور استفاده می‌کنم. به پیاده‌روی هم خیلی علاقه‌مندم.
نویسنده: وقتی در حال اجرای برنامه شنبه شب‌ها هستید، آیا هم‌زمان تهیه‌کنندگی برنامه‌های تلویزیونی دیگری را هم بر عهده دارید؟
لورن: همین‌طور است. از وجود افراد خلاق و کارآفرین برای تولید برنامه‌های مختلف استفاده می‌کنم، اما تجربه من نشان می‌دهد که هیچ‌کس مایل نیست دیگران را بالای سر خود ببیند. اگر می‌خواهید افراد خلاق را حفظ کنید، باید آن‌ها را آزاد بگذارید. راه مدیریت افراد خلاق همین است. بنابراین، شما باید به عنوان مدیر حضور داشته باشید، اما لزومی ندارد دائم بالاسر افراد خلاق باشید.
نویسنده: آیا چیزی وجود دارد که شما را آن‌چنان بخنداند که نتوانید خنده خودتان را کنترل کنید؟
لورن: همیشه در برنامه‌ها چیزی وجود دارد که مایه افتخار من باشد. مردم برای خنده برنامه ندارند. به آن‌ها گفته‌اند چه زمانی کسی را تحسین کنند، اما آموزش ندیده‌اند چه زمانی بخندند. به همین دلیل، همیشه نکته‌ای وجود دارد که انسان را شگفت‌زده کند.
نویسنده: وقتی افراد با کمک برنامه‌های شما به شهرت می‌رسند و بعد هم به دنبال بخت خود می‌روند، آیا با شما تماس می‌گیرند تا بگویند: «به خاطر کارهایی که برای من انجام دادید از شما تشکر می‌کنم. بدون کمک شما نمی‌توانستم پیشرفت کنم.»
لورن: دو طرف احساس خوبی از این بابت داریم. وقتی چند سال پیش چهلمین سالگرد برنامه خود را جشن گرفته بودیم، تمام کسانی را که در برنامه مشارکت داشته‌اند، به علاوه تمام میزبان‌ها را دعوت کردیم. تصور می‌کنم وقتی افراد داخل سالن به اطراف خود نگاه می‌کردند و نسل‌های مختلفی را می‌دیدند که در این خصوص زحمت کشیده‌اند، متوجه می‌شدند که کار مهمی انجام داده‌اند.
نویسنده: آیا کار مشکلی بود این همه افراد را دور هم جمع کنید؟ آیا به آن‌ها گفتید: «نفس خودتان را جای دیگری بگذارید و بیایید.»
لورن: همه از دیدن یکدیگر خوشحال بودند. البته با مشکل جا روبه‌رو بودیم، چون فقط ۳۵۰ صندلی داشتیم.
نویسنده: آیا از اینکه چنین شغل جالبی را پی گرفته‌اید، پشیمان نیستید؟
لورن: پشیمانی بابت چی؟
نویسنده: برای چیزی که دوست داشتید داشته باشید، اما به دست نیاورده‌اید. برنامه شما خیلی موفق بوده، آیا چیزی وجود دارد که آرزو کنید ای‌کاش در مورد برنامه یا زندگیتان طور دیگری عمل کرده بودید؟!
لورن: همیشه در کار انسان‌ها نقص‌هایی وجود دارد. به همین دلیل، همیشه باید به آینده امیدوار بود.
نویسنده: آیا کاری مانده که دوست داشتید برای برنامه‌تان انجام می‌دادید، اما تاکنون انجام نشده است؟
لورن: برنامه ما کم‌کم دارد رنگ می‌بازد. به تازگی برنامه رنگ‌وبوی سیاسی گرفته است و علت آن هم استقبال مردم می‌باشد. در نیمه دهه ۱۹۹۰، گه‌گاه اتفاق می‌افتاد که اگر از اعضای گروه می‌پرسیدید رهبر اکثریت مجلس سنا کیست، کسی نمی‌دانست.
بدیهی است، پس از ماجرای واترگیت به سیاست اهمیت بیشتری داده شد و این وضع همچنان ادامه دارد. ما هم همیشه مطابق روز حرکت می‌کنیم. حال ممکن است تمایل جامعه مثل این روزها، سیاسی باشد.
نویسنده: اگر کسی بگوید: «من می‌خواهم کاملاً شبيه لورن مايكلز باشم، می‌خواهم تولیدکننده موفقی باشم.» چه توصیه‌ای برای او دارید؟
لورن: از او می‌پرسم: «برای چی چنین خواسته‌ای داری؟»
نویسنده: اگر کسی بخواهد در تولید برنامه‌های تلویزیونی مهارت کافی داشته باشد، چه ویژگی‌هایی ضروری است؟ کار و تلاش زیاد؟ شوخ طبعی؟ برقراری ارتباط درست با مردم؟ انگیزه دادن به دیگران؟ کدام ویژگی‌ها مهم‌تر هستند؟
لورن: در این‌باره توصیه‌ای ندارم. اما رهبری در این حوزه خاص، یعنی اینکه بتوانید ذهن خودتان را تغییر دهید و این کار را باید دائم تکرار کنید. اگر نویسنده تازه‌کاری، ایده بهتری ارائه کرد، آن را بپذیرید. در اینجا سلسله مراتب تعیین کننده نیست.
هفته‌ای نیست که به دلیل نپذیرفتن قطعاتی که به عنوان نمایشنامه پیشنهاد شده‌اند، کسی به‌طور جدی ناراحت نشود. اما چون فرهنگ گفت‌وگو حاکم است، دیری نمی‌گذرد که این افراد با اصلاح نوشته‌های خود مراجعه می‌کنند و مشکل برطرف می‌شود. پس، باید فرهنگی ایجاد کنید که همه احساس کنند سخن آن‌ها شنیده می‌شود.
نویسنده: معمولاً از افراد مختلف می‌پرسم: «برای رهبر بودن چه ویژگی‌هایی لازم است؟» بدیهی است شما هم در حوزه کاری خودتان رهبر هستید. با توجه به تجاربی که دارید، به نظر شما چه ویژگی‌هایی باعث می‌شوند کسی رهبر شایسته و کارآمدی شود؟
لورن: همه این نکته را خوب می‌دانند که اگر در رأس قدرت باشید، هیچ نیازی نیست قدرت خود را برای کسی توجیه کنید. اما اگر در اتاقی کار می‌کنید که افرادِ واقعاً خلاق حضور دارند، دائم اظهار نظر نکنید و پیشنهاد ندهید. تقریباً هر اظهار نظری که شما بخواهید ارائه کنید، پیش‌تر ارائه شده است.
سعی کنید با ارائه الگو، مدیریت کنید. نماد و مظهر آن چیزی باشید که می‌گویید، سعی کنید همواره صادق باشید و کاری کنید تا افراد پیشرفت کنند. خود من با همه وجود در همین راستا حرکت می‌کنم.
Interview series with successful leaders
Interview with Lorne Michaels
Television Writer and film producers
Part 3
Published in Harvard Business Journal
