سری مصاحبه با رهبران موفق
مصاحبه با لورن مایکلز
پدیدآورنده و مدیر تولید برنامه زنده شنبه شب‌ها در آمریکا
قسمت یکم
منتشر شده در مجله کسب‌و‌کار هاروارد
تجربه من نشان می‌دهد هیچ‌کس مایل نیست دیگران را بالای سر خود ببیند. اگر می‌خواهید افراد خلاق را حفظ کنید، باید آن‌ها را آزاد بگذارید. راه مدیریت افراد خلاق، همین است. بنابراین شما باید به عنوان مدیر حضور داشته باشید، اما لزومی ندارد دائم بالاسر افراد خلاق باشید. اگر در اتاقی کار می‌کنید که افراد واقعاً خلاق حضور دارند، دائم اظهار نظر نکنید و پیشنهاد ندهید. تقریباً هر اظهار نظری که شما بخواهید ارائه کنید، پیش‌تر ارائه شده است. سعی کنید با ارائه الگو، مدیریت کنید.
در ۱۱ اکتبر ۱۹۷۵، در تاریخ تلویزیون، برنامه‌ای کمدی ساخته شد که با عنوان برنامه زنده شنبه شب‌ها که به مدت چهل‌وپنج سال ادامه یافت.
کسی که نخستین قسمت را ساخت و همچنان کار خود را دنبال می‌کند، لورن مایکلز، نویسنده مجری برنامه‌های کمدی و تولیدکننده‌ای است که در سی سالگی وظیفه تولید برنامه مزبور به او واگذار شد. اما این پرسش مطرح است که این مسئولیت چگونه بر دوش و گذاشته شد و او چگونه توانسته بیش از چهار دهه کار خود را ادامه دهد و بفهمد چه چیزی عجیب‌وغریب و خنده‌دار است. در حالی که سلیقه آمریکایی‌ها دائم در مورد طنز در حال تغییر می‌باشد. در مصاحبه حضوری که در ماه جون ۲۰۱۹ در استودیو بلومبرگ با لورن داشتم، به این پرسش‌ها و پرسش‌های دیگر پاسخ گفت.
اینکه چگونه یک برنامه ۹۰ دقیقه‌ای زنده با آن همه بازیگر، قطعات طنز و تغییرات در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند و هر هفته به صورت زنده پخش می‌شوند، امر شگفت و عجیبی است که بهتر است رمز و راز آن را بدانیم.
لورن مایکلز خیلی اهل مصاحبه نیست. بدیهی است او تمایلی ندارد تا بازیگران مختلف برنامه شنبه شب‌ها با افراد با مقامات مختلف مقایسه شوند و تأثیر سیاسی قطعات مختلف این برنامه مورد نقد قرار بگیرد. (در سال‌های اخیر، رئیس‌جمهور ترامپ سوژه برخی شوخی‌های سیاسی قرار گرفته است. اگرچه تمام رؤسای جمهور از جرارلد فورد در سال ۱۹۷۵ گرفته تا کندی، هدف شوخی‌های سیاسی قرار گرفته‌اند.)
در پاسخ این پرسش که لورن چگونه توانسته چنین برنامه محبوبی را در این مدت طولانی رهبری کند و به رغم تمام انتقادها همچنان به کار خود ادامه دهد، او معتقد است که نکته کلیدی، استقبال از ایده‌های جدید بوده. ضمن اینکه او ذهن خود را برای پذیرفتن هرگونه ایده‌ای از سوی هر کسی که باشد باز نگه داشته است. از نظر لورن، برنامه بیش از هر چیزی اهمیت دارد و انتظار دارد تا تمام افرادی که در تولید برنامه مشارکت دارند مانند او فکر کنند.
تاکنون این رویکرد موفق بوده و بی‌شک تا زمانی که لورن مایکلز مایل باشد تولید برنامه را ادامه دهد، همچنان موفق خواهد بود.
نویسنده: برنامه شما در ۱۱ اکتبر ۱۹۷۵ آغاز شد. آیا وقتی برنامه شنبه شب‌ها را آغاز کردید، تصور می‌کردید این برنامه، تاریخ تلویزیون و تاریخ کمدی را تغییر خواهد داد؟
لورن: به هیچ‌وجه چنین تصوری نداشتم. اما فکر می‌کردم اگر این برنامه را روی آنتن ببرم، داوطلبان زیادی پیدا خواهد کرد. بدیهی است که من تجربه زیادی در تلویزیون داشتم. اما بسیاری از کسانی که در تهیه این برنامه مشارکت دارند، هیچ تجربه‌ای در این‌باره نداشتند.
نویسنده: شما در آغاز کار، فقط سی سال داشتید.
لورن: بله. خیلی از هنرمندان در سن کمتر از این آغاز کرده‌اند.
نویسنده: چرا ان‌بی‌سی ناگهان اعلام کرد: «ما باید یک برنامه زنده برای شب‌ها آخر وقت داشته باشیم؟»
لورن: در مصاحبه‌هایی که با مردم انجام شده بود، مردم برای دیدن برنامه زنده اظهار علاقه کرده بودند. برنامه ما جانشین برنامه دیگری شد که مدت‌ها نمایش داده می‌شد.
نویسنده: چطور شد که برای تولید چنین برنامه‌ای یک جوان سی ساله انتخاب شد؟ شما چه سابقه تجربی‌ای داشتید که مدیران مربوط تصور کردند شما توان انجام دادن چنین کاری را دارید؟
لورن: من در اواخر دهه ۶۰ در لس‌آنجلس برنامه تلویزیونی داشتم. نکته مهمی که باید به آن اشاره کنم این است که آن‌ها می‌گفتند این برنامه در ساعات پرمخاطب موفق نخواهد بود. در آن روزها کافی بود چهل نفر مخاطب داشته باشید تا بتوانید برنامه پخش کنید.
نویسنده: چهل نفر یعنی چی؟
لورن: یعنی چهل درصد بینندگان، برنامه شما را تماشا کنند.
نویسنده: در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ برنامه‌های متنوعی در شبکه‌های تلویزیونی پخش می‌شد. اما از نیمه دهه ۱۹۷۰ این برنامه‌ها رنگ باختند.
لورن: بله. این برنامه‌ها جای خود را به برنامه‌های دیگری دادند.
نویسنده: شما در تورنتو بزرگ شدید. آیا شما هم در آن روزها مانند خیلی از پسربچه‌های یهودی می‌گفتید: «می‌خواهم اگر بزرگ شدم دکتر یا قاضی بشوم؟»
لورن: خیر. پدر‌بزرگ و مادر‌بزرگ من یک سینما داشتند. اگر وقتی کلاس سوم بودم از من می‌پرسیدند می‌خواهم چه‌کاره شوم، احتمالاً می‌گفتم: «می‌خواهم در سینما کار کنم.»
نویسنده: شما در تورنتو به دانشگاه رفتید و در زبان انگلیسی موفق شدید. تصمیم گرفتید وارد دنیای سرگرمی شوید. در ابتدا بازیگر بودید یا نویسنده؟
لورن: در دوران دبیرستان، هم می‌نوشتم، هم بازیگر بودم و هم کارگردانی می‌کردم. در دانشگاه تورنتو هم همین کارها را ادامه دادم.
ادامه دارد...
Interview series with successful leaders
Interview with Lorne Michaels
Television Writer and film producers
Part 1
Published in Harvard Business Journal
