سری مصاحبه با رهبران موفق
مصاحبه با روث بادر گینزبرگ
قاضی دستیار در دیوان عالی ایالات‌متحده
قسمت یکم
منتشر شده در مجله کسب‌و‌کار هاروارد
تا اوایل دهه ۱۹۷۰ در دادگاه‌ها، زنان به اندازه مردان از قدر و منزلت شهروندی یکسانی برخوردار نبودند. همه ما برای نهادی که در آن کار می‌کنیم احترام قائلیم و مایلیم آنجا را با همان منزلتی ترک کنیم که در آغاز احساس می‌کردیم.
از ۱۱۴ قاضی که در دیوان عالی ایالات‌متحده کار کرده‌اند، هیچ‌یک آن میزان تحسین و تأییدی را که خانم روث بادِر جینسبرگ در سال‌های اخیر کسب کرده، به‌دست نیاورده‌اند. چه عاملی موجب این مقدار تحسین بی‌سابقه یک قاضی تحصیل‌کرده ریز‌نقشی است که بسیار ملایم صحبت می‌کند؟ (که همچنین، دومین زن شاغل در دیوان عالی می‌باشد.)
این امر دلایل زیادی دارد: نخست اینکه، قاضی جینسبرگ به عنوان استاد حقوق و بازپرس در دیوان عالی کشور بسیار فعال بوده و در پایه‌گذاری موفق حقوق زنان در اتحادیه آزادی‌های مدنی آمریکا مشارکت جدی داشته است.
دوم اینکه، او طی بیش از چهل سال کار در دستگاه قضا، حامی دائمی و شناخته‌شده برابری زن و مرد و قوانین ضد‌بارداری بوده و از دیگر مواضعی که مورد حمایت سازمان‌ها و گروه‌های «آزادی‌خواه» و «مترقی» بوده، حمایت کرده است. معمولاً وقتی دیدگاه‌های او با اکثریت روبه‌رو نیست، با رأی مخالف قاطع اظهار می‌شود و این رأی مخالف، معمولاً به‌عنوان اوج مهارت در تسلط قوانین تلقی می‌شود.
سوم اینکه، در حدود یک دهه اخیر، رسانه‌ها به شخصیت اجتماعی او توجه زیادی نشان داده‌اند و همین امر، باعث شده تا قضاوت‌های دقیق او مورد توجه بسیاری از مردم قرار گیرند. ضمن اینکه چندین‌بار مقابله او با بیماری سرطان و بیماری‌های دیگر و اراده او برای باقی‌ماندن در مسند قضاوت، حتی در اواخر دهه هشتاد زندگی را نشانه‌ای از اراده و عزم راسخ او می‌دانند.
بارها شاهد بوده‌ام که سخنرانی‌ها یا مصاحبه‌های او با استقبال بی‌نظیر مردم روبه‌رو شده است. مصاحبه‌ای که در ادامه ملاحظه می‌کنید، در حضور جمع زیادی از مردم در سپتامبر ۲۰۱۹ در شهر نیویورک انجام شد. این مصاحبه، دقت او در استفاده از کلمات، شوخ‌طبعی و بصیرت او به عنوان یک زن را نشان می‌دهد.
قاضی جینسبرگ چگونه توانسته به چنین جایگاهی از رهبری برسد و به چنین الگویی تبدیل شود؟ طی مصاحبه، پاسخ این پرسش‌ها را خواهید یافت: دقت فوق‌العاده او، تلاش و استقامتی که برای آرمان‌های خود نشان می‌دهد و قابلیت او برای همکاری با کسانی که موافق او نیستند.
ضمن اینکه قاضی جینسبرگ شیوه خاصی یافته تا در دیوان عالی، رهبری منحصر‌به‌فرد باشد، حضور او در انظار عمومی و چهره اجتماعی او کاملاً بر دیدگاه مردم نسبت به مسائل کلیدی مورد نظر او تأثیر گذاشته است. اگرچه هدف دیوان عالی ایجاد وحدت روال قانونی می‌باشد، دیدگاه‌های این قاضی را هم در دیوان عالی نسبت به افکار عمومی نشان می‌دهد.
نویسنده: وقتی صبح بیدار می‌شوید و می‌دانید ۳۳۰ میلیون نفر آمریکایی نگران سلامتی شما هستند، چه حسی دارید؟
جینسبرگ: دلگرم‌کننده و موجب قوت قلب می‌باشد. کسی که از سرطان نجات یافته می‌داند که تحمل این بیماری وحشتناک چقدر مشکل است. اما اینکه انسان بداند مردم زیادی نگران او هستند، حاکی از حمایت مردم از روش و منش اوست. البته تمام مردم هم نگران من نبودند. وقتی در سال ۲۰۰۹ سرطان لوزالمعده داشتم، سناتوری که نام او را نمی‌برم گفت که من فقط شش ماه دیگر زنده هستم. در حالی که خود او الآن در قید حیات نیست.
نویسنده: تا زمانی که زنده هستید و توان کار کردن دارید، قصد دارید در دیوان عالی بمانید، همین‌طور است؟
جینسبرگ: تا زمانی که سالم هستم و هوشیاری خودم را از دست نداده باشم.
نویسنده: دو نفر از قضات تا نود سالگی مشغول به کار بودند، آیا شما قصد دارید رکورد آن‌ها را بشکنید؟
جینسبرگ: بله، آن‌ها الگوی من بودند. من هم تلاش خود را ادامه می‌دهم.
نویسنده: امروزه مردم تصور می‌کنند دستگاه قضا، سیاسی شده و قضات تفکر حزبی خود را پی می‌گیرند. به نظر شما این قضاوت مردم عادلانه است؟
جینسبرگ: علت این دیدگاه مردم این می‌باشد که توافق و هماهنگی در عقیده کار جالبی نیست، بلکه عدم توافق کار جالبی است. به همین دلیل، مطبوعات برای آرای پنج بر چهار یا پنج بر سه ما، الم‌شنگه به پا می‌کنند. حال، دوره گذشته را در نظر بگیرید: ما پس از بحث و بررسی دقیق، شصت‌وهشت رأی اعلام کردیم. از میان آن‌ها، بیست مورد آرای پنج به چهار یا چهار به سه، و بیست‌ونه رأی مورد تأیید همه قضات بود. بنابراین، ما در بیشتر موارد اتفاق نظر داریم. البته در مورد آرا، پرسش‌های جدی وجود دارد. اما معمولاً تعداد مواردی که با هم توافق داریم، بیشتر از مواردی است که بینمان عدم توافق وجود دارد.
نویسنده: اگر رأیی داشته باشید که احتمالاً چهار به پنج باشد، آیا امکان دارد قاضی به قاضی دیگر بگوید: «چرا نظر خودت را عوض نمی‌کنی؟»
جينسبرگ: خیر، ما در دیوان عالی داد‌وستد نداریم.
نویسنده: یعنی هیچ‌کس نمی‌گوید: «اگر در مورد این پرونده به نفع من رأی بدهی، من هم روی فلان پرونده به نفع تو رأی می‌دهم.»
جینسبرگ: هرگز چنین اتفاقی نمی‌افتد. ولی ما دائم سعی می‌کنیم یکدیگر را متقاعد کنیم. بیشتر مواقع این کار را به صورت کتبی انجام می‌دهیم. هر وقت سعی می‌کنم برای چهار نفر یک رأی مخالف بنویسم، در واقع امیدوارم که پنج رأی داشته باشم. یک بار اتفاق افتاد که همکار ارشد من به من رأی مخالف داد. هنگام تشکیل جلسه دادگاه، یک طرف هفت عضو داشت و طرف دیگر دو عضو. اما سرانجام، حکم با شش رأی موافق در مقابل سه رأی مخالف به تصویب رسید. دو رأی به شش رأی افزایش و هفت رأی به سه رأی کاهش یافته.
نویسنده: در این مورد نظر شما تأیید شد؟
جینسبرگ: بله.
نویسنده: کاملاً قانع‌کننده می‌باشد. در واشینگتن و نقاط دیگر کشور، همه مردم از برخورد محترمانه‌ای که بین قضات وجود دارد تعجب می‌کنند. در حالی که آنچه بین شما می‌گذرد آنقدرها هم محترمانه نیست. قاضی اسکالیا در مورد دیدگاه‌های شما خیلی سخنان خوبی نمی‌گفت. با این حال شما با او دوست بودید. آیا انجام دادن این کار برای شما خیلی دشوار بود؟
جینسبرگ: خیر، به هیچ‌وجه. دوستی من و قاضی اسکالیا از زمانی بود که در دادگاه منطقه‌ای کلمبیا همکار بودیم. خصوصیت مهم او که توجه من را به خود جلب کرده بود، تواضع زیاد اوست.
نویسنده: در سال‌های اخیر، به تمرینات ورزشی منظم هم روی آورده‌اید. چه تمریناتی انجام می‌دهید؟
جینسبرگ: در سال ۱۹۹۹ که نخستین بار به سرطان روده بزرگ مبتلا شدم، پس از عمل جراحی، شیمی درمانی و رادیوتراپی، همسرم گفت: «تو مثل بازماندگان اردوگاه جنگی آشویتز شده‌ای، باید کاری کنی تا به حالت اول برگردی. بهتر است یک مربی ورزشی بگیری.» مربی ورزشی مخصوص من همان کسی است که پس از بهبود از بیماری تاکنون با من همراهی می‌کند. هر بار که از کار خسته می‌شوم و قصد دارم ورزش را رها کنم، با دیدن مربی ورزشم همه چیز را فراموش می‌کنم.
نویسنده: شما پنجاه و شش سال پیش ازدواج کردید. با همسرتان مارتی در دانشگاه کرنل آشنا شدید، همین‌طور است؟
جینسبرگ: بله، وقتی با او آشنا شدم، من هفده سال و او هیجده سال داشت.
ادامه دارد...
Interview series with successful leaders
Interview with Ruth Bader Ginsburg
Former Associate Justice of the Supreme Court of the United States
Part 1
Published in Harvard Business Journal
