سری مصاحبه با رهبران موفق
مصاحبه با آدام سیلور
رئیس اتحادیه ملی بسکتبال (آمریکا)
قسمت دوم
منتشر شده در مجله کسب‌و‌کار هاروارد
نویسنده: شما به خاطر قوانین تبعیض جنسیتی در کارولینای شمالی، بازی پرستاره ان‌بی‌ای را از آنجا خارج کردید. آیا تصمیم دشواری بود؟
آدام: لیگ تصمیم گرفت تا زمانی که چنین قوانینی وجود دارد، تیم پرستاره ما در کارولینای شمالی بازی نکند. ما به این نتیجه رسیدیم که نمی‌توانیم مقامات ایالت را مجبور کنیم چگونه ایالت خود را اداره کنند، اما قوانین مورد نظر با ارزش‌های لیگ تعارض داشت. ما کارولینای شمالی را تحریم نکردیم. ما تیمی داریم که مالک آن مایکل جردن و شارلوت هورنتزا هستند، ضمن اینکه یک لیگ دست دوم هم داریم که در کارولینای شمالی کار می‌کند.
ما برای بازی پرستاره که رویداد بزرگی می‌باشد، به این علت این تصمیم را گرفتیم که بخش بزرگی از جامعه، حس خوبی نسبت به آن نداشت. ما تصمیم گرفتیم این بازی را به جای دیگری منتقل کنیم و همان‌طور که می‌دانید با آمدن فرماندار جدید و تغییر قانون، ما به کارولینای شمالی برگشتیم.
نویسنده: آیا چنین تصمیماتی را خود شما می‌گیرید یا با مالکان تماس می‌گیرید و می‌گویید: «نظر شما چیست؟»
آدام: من با بیشتر مالکان تماس می‌گیرم و نظرشان را می‌پرسم. البته فقط با مالکان تماس نمی‌گیرم، با مایکل جردن هم زیاد گفت‌وگو می‌کنم، زیرا او تیم را در آن ایالت می‌شناسد. او اهل کارولینای شمالی است. پیش از تصمیم‌گیری نهایی با دوستان دانشگاه دوک هم صحبت می‌کنم. حتی با برخی از بازیکنان کارولینای شمالی هم صحبت می‌کنم. در واقع، می‌خواهم مطمئن شوم که آن‌ها در جریان هستند که من چه تصمیمی می‌خواهم بگیرم. وقتی به اندازه کافی اطلاعات به دست آوردم، آنگاه وظیفه من است که تصمیم بگیرم، نه آنکه بر اساس توصیه دیگران تصمیمی بگیرم که جنجال‌آفرین باشد.
نویسنده: یکی از پدیده‌های جنجال‌برانگیز بسکتبال دانشگاهی، این است که بازیکنان دبیرستانی وقتی وارد دانشگاه می‌شوند، حتی اگر واجد شرایط برای ورود به ان‌بی‌ای باشند، باید یک سال در دانشگاه بازی کنند تا مجوز ورود به ان‌بی‌ای را کسب کنند. آیا شما موافق ادامه این روال هستید؟ اگر خیر، چه برنامه‌ای برای تغییر آن دارید؟
آدام: وقتی به عنوان رئیس اتحادیه انتخاب شدم، به من اطلاع دادند که حداقل سن ورود به ان‌بی‌ای، بیست سال است نه نوزده سال. ما این عدد را به نوزده سال تغییر دادیم.
نویسنده: اگر به عنوان بازیکن ان‌بی‌ای انتخاب شوید، حداکثر مبلغ درخواستی شما برای سه سال چقدر خواهد بود؟
آدام: ما با اتحادیه بازیکنان مذاکره کرده‌ایم تا برای دستمزد بازیکنان تازه‌کار حد و حدودی مشخص شود. برای بازیکن درجه‌یک با یک قرارداد سه ساله، دستمزدی در حدود ۱۰ میلیون دلار در سال در نظر گرفته می‌شود.
نویسنده: پس از اتمام سه سال، آن‌ها قرارداد ۳۰ میلیون دلاری می‌بندند که غیر از قرارداد مربوط به کفشی می‌باشد که می‌پوشند. در واقع، آن‌ها طبق نرخی قرارداد می‌بندند که بازار تعیین می‌کند. شما حداکثر مبلغ را تعیین کرده‌اید. این مبلغ چقدر است؟
آدام: ما سیستمی داریم که حد و حدود دستمزد را تعیین می‌کند. تیم‌ها هم برای دستمزد سیستمی دارند که حد و حدود آن خیلی سخت‌گیرانه نیست. هر بازیکنی، یک حداکثری را می‌تواند دریافت کند. در حال حاضر، حداکثر مبلغی که یک بازیکن می‌تواند دریافت کند، ۳۵ میلیون دلار در سال می‌باشد. شما می‌توانید با تیم‌تان قرارداد پنج‌ساله ببندید. اما ممکن است هر سال مبلغ بیشتر شود.
نویسنده: ورزشکاران دانشگاهی مانند زیون ویلیامسون را در نظر بگیرید. آیا تصور می‌کنید دانشگاه به بازیکنان زیون برای بازی مبلغی پرداخت می‌کند یا می‌گویند: «وظیفه ما در اینجا فقط آموزش و آماده‌سازی بازیکنان برای بازی‌های حرفه‌ای می‌باشد. در نتیجه ما پولی پرداخت نمی‌کنیم.» سال گذشته که او مجروح شد، بحث‌های زیادی درگرفت.
آدام: موضوع پیچیده‌ای است. البته که به آن‌ها مبلغی پرداخت می‌شود، ضمن اینکه آن‌ها بورسیه هستند و از انواع مزایایی که در دانشگاه وجود دارد استفاده می‌کنند.
نویسنده: عملاً هیچ برنامه ورزشی دانشگاهی‌ای غیر از دو سه دانشکده، پول‌ساز نیستند. همه آن‌ها از دانشگاه یارانه می‌گیرند.
آدام: هر دو ما می‌دانیم که نباید برای این ورزشکاران ارزش بازاری قائل شویم. هر اقتصاددانی می‌گوید که در مورد ورزش‌های دانشگاهی، هزینه دانشجو برای دانشگاه بیش از هزینه بورسیه می‌باشد. به همین دلیل، نرخ بازار در اینجا ملاک نیست.
نویسنده: حال قدری در مورد خود بازیکنان ان‌بی‌ای صحبت کنیم. هر تیم می‌تواند پانزده بازیکن داشته باشد و شما سی تیم دارید. یعنی در ان‌بی‌ای حدود ۴۵۰ بازیکن وجود دارد. چندتا از این بازیکنان بیش از پنج سال بازی می‌کنند؟
آدام: دوره متوسط هر بازیکن حرفه‌ای پنج سال است. اما برخی بازیکنان معروف ممکن است تا پانزده سال هم بازی کنند.
نویسنده: آیا وقتی عمر بازی حرفه‌ای بازیکنان تمام می‌شود، دچار مشکلات مالی هم می‌شوند؟ یا آن‌قدری دریافت می‌کنند که بتوانند بقیه عمر خود را سپری کنند؟
آدام: بازیکن متوسط در لیگ امسال ۸ میلیون دلار دریافت می‌کند. با هر روشی که محاسبه کنید، پس از هفت سال، نباید تا آخر عمر مشکل مالی داشته باشد. مگر اینکه نتواند سرمایه‌گذاری مناسب انجام دهد یا بیش از دریافتی خود هزینه کند.
نویسنده: تصور می‌کنید چند نفر از این ۴۵۰ بازیکن تحصیلات دانشگاهی دارند؟
آدام: درصد کمی.
نویسنده: در چند درصد از بازی‌های ان‌بی‌ای بلیت بازی‌ها به‌طور کامل فروخته می‌شود؟
آدام: استادیوم‌های ورزشی ما در فصل گذشته حدود ۹۴ درصد پر بودند. در بیشتر بازی‌های ما بلیت‌ها به‌طور کامل فروخته می‌شوند.
نویسنده: چطور می‌شود که صندلی جک نیکلسون و دیگر ستارگان سینما در بازی‌های تیم لس‌آنجلس لیکرز، دقیقاً در بهترین جای سالن قرار می‌گیرد؟
آدام: تمام اعتبار تیم لس‌آنجلس لیکرز به مالک فقید آن به نام جری باس برمی‌گردد. او اعتبار فوق‌العاده‌ای داشت و توانسته بود بارها قهرمانی لیگ را از آن تیم خود کند. او در مسابقات لیگ ابداعی انجام داد، که اکنون با عنوان صندلی جک نیکلسون معروف است و حدود یک متر با بازیکنان فاصله دارد.
ادامه دارد...
Interview series with successful leaders
Interview with Adam Silver
Commissioner of the NBA
Part 2
Published in Harvard Business Journal
