ایجاد قابلیت بهبودپذیری
قسمت سوم
تاریخ انتشار : آوریل 2011
منتشر شده در مجله کسب‌و‌کار هاروارد
آزمونِ میزان آمادگیِ روانی
گروهی تحتِ هدایت کریستوفر پیترسون، استاد دانشگاه میشیگان، طراحِ ارزیابیِ نقاط قوتِ شخصی در برنامه ارزش‌ها در مرحله اجرا، آزمونی به نامِ ابزار ارزیابی جهانی(GAT) طراحی کردند. این آزمون در واقع، پرسش‌نامه‌ای 20 دقیقه‌ای است که به جای نقاط ضعف، بر نقاط قوت تمرکز دارد و برای اندازه‌گیری 4 ویژگی طراحی شده است: آمادگی عاطفی، خانوادگی، اجتماعی و روحی. هر 4 گزینه از عوامل کاهش افسردگی و اضطراب به حساب می‌آیند. طبقِ تحقیقات انجام‌شده، این عوامل از کلیدهای دستیابی به PERMA تلقی می‌شوند.
اگرچه نمراتِ فردی محرمانه است، نتایجِ ابزار ارزیابیِ جهانی به امتحان گیرندگان امکان می‌دهد دروس پایه یا پیشرفت مناسبی را برای ایجاد قابلیتِ بهبودپذیری در افراد انتخاب کنند. این ابزار همچنین از واژگان رایجی برای توصیفِ دارایی‌های ذهنیِ سربازان استفاده می‌کند. داده‌های این آزمون امکانِ سنجشِ آمادگیِ روحی را هم در واحدهای خاص و هم در کلِ سازمان برای ارتش فراهم می‌سازد و نقاط مثبت و منفی را برجسته می‌کند. تا این لحظه، بیش از 900هزار نظامی در این آزمون شرکت کرده‌اند. ارتشِ آمریکا مشخصاتِ روانی نیروهایش را با نتایج عملی و پزشکی در طول زمان مقایسه می‌کند. پایگاه داده به‌دست‌آمده به ما امکان می‌دهد به چنین پرسش‌هایی پاسخ دهیم: چه نقاط قوتی از فرد در برابر اختلال اضطراب پس از سانحه، افسردگی و خودکشی محافظت می‌کند؟ آیا احساسِ قدرتمند معنوی منجر به عملکردِ بهترِ فرد می‌شود؟ آیا کسانی که در زمینه احساساتِ مثبت، نمرات و عملکرد بهتری دارند، با سرعتِ بیشتری ارتقا می‌یابند؟ آیا خوش‌بینی از رهبر به نیروهای تحتِ امرش سرایت می‌یابد؟
دوره‌های آنلاین
دومین بخشِ آمادگیِ جامع سربازان، دوره‌های آنلاین اختیاری در هریک از 4 حوزه آمادگی و یک دوره اجباری درباره رشد پس از سانحه است. نتایج آن برای مدیرانِ شرکتی در برخی از حوزه‌ها واضح‌تر از حوزه‌های دیگر است؛ ولی همه آن‌ها را خلاصه توضیح می‌دهم.
بخشِ آمادگیِ عاطفی، تهیه‌شده توسطِ باربارا فردریکسون، استاد عواطف و فیزیولوژی روانی در دانشگاه کارولینای شمالی و همکارش سارا الگو، به سربازان می‌آموزند چگونه احساسات مثبت خود را تقویت کنند و چگونه متوجه شوند احساسات منفی مثل غم و خشم با واقعیت خطرِ پیش روی آن‌ها تناسبی ندارد.
همراهیِ خانواده نیز بر عملکرد تأثیر می‌گذارد و وجود تکنولوژی‌هایی مانند تلفن همراه، ایمیل، فیس‌بوک و اسکایپ باعث می‌شود حتی سربازان حاضر در عملیات با نظامیان و بستگانِ آن‌ها در مأموریت‌های خارج از کشور، ارتباطِ عمیق خود را با خانواده‌هایشان حفظ کنند.
دوره ابداع‌شده جان و جولی گوتمن، از روانشناسان برجسته حوزه ازدواج، بر ایجادِ مجموعه‌ای از مهارت‌های ارتباطی شامل افزایش اعتمادبه‌نفس، مدیریت سازنده خود، ایجاد معنا و مفهومِ مشترک و بهبود روحیه پس از مواجهه با خیانت تمرکز می‌کند.
بخش آمادگی اجتماعی که جان کاسیپوپو، استاد روانشناسی دانشگاه شیکاگو و متخصص بحثِ تنهایی، آن را طراحی کرده است، با توضیح نورون‌های آینه‌ای در مغز، همدلی را به سربازان آموزش می‌دهد. وقتی شما شخصی را در حال درد کشیدن می‌بینید، مغزتان به‌گونه‌ای عمل می‌کند که انگار خودتان هم آن درد را تجربه می‌کنید، البته شبیه به احساسِ فردِ در معرضِ درد، و نه دقیقاً از جنسِ آن. سپس از سربازان خواسته می‌شود، درک کردنِ احساساتِ دیگران را تمرین کنند و بر تنوعِ نژادی و فرهنگی تأکید می‌کند. این مهارت، محور هوش هیجانی است و تنوع در ارتش آمریکا نوعی سبک زندگی است و فقط شعاری سیاسی نیست.
بخش آمادگیِ معنوی که کنت پارگمنت، استاد روانشناسی دانشگاه ایالتی بولینگ گرین و سرهنگ پاتریک سووینی، استاد علوم رفتاری و رهبری در آکادمیِ نظامی وست پوینت، آن را تدوین کرده‌اند، سربازان را وارد فرایند ایجاد «هسته معنوی» با خودآگاهی، احساسِ شعور، مهار احساسات، انگیزه به خود و آگاهی اجتماعی می‌کند.
کلمه«روحی» در این آزمون نه فقط به دین، بلکه به تعلق داشتن و خدمت به چیزی فراتر از خودِ فرد اشاره می‌کند. بخشِ اجباری در زمینه رشد پس از سانحه، برای مدیران اجرایی که با شکست مواجه شده‌اند، بسیار مفید است. این بخش که ریچارد تدشی، استاد روانشناسی دانشگاهِ کارولینای شمالی در شهر چارلت و ریچارد مک نالی، استاد روانشناسی هاروارد، آن را طراحی کرده‌اند، با بررسی این باورِ کهن آغاز می‌شود که دگرگونیِ شخصیِ هر فردی ناشی از درکِ دوباره زنده‌بودن، تقویتِ نقاط قوت شخصی، استفاده از فرصت‌های جدید، بهبود روابط یا تعمیقِ روحیِ خود اوست. این بخش به شکلی دوسویه، پنج جزئی را که در رشد پس از سانحه مفید شناخته می‌شود، به سربازان آموزش می‌دهد.
1.درک کردن نحوه واکنش به سانحه(بخوانید«شکست»)، که شامل باورهای نقش بر آب شده درباره خود، دیگران و آینده می‌شود.این واکنش طبیعی است و نشانه‌ای از اضطراب پس از سانحه یا ایرادِ شخصیتیِ فرد محسوب نمی‌شود.
2.کاهشِ اضطراب به کمک تکنیک‌های مهار افکار و تصاویرِ مزاحم.
3.برون‌ریزی سازنده احساساتِ درونی.سرپوش گذاشتن بر سانحه ممکن است به تشدید نشانه‌های جسمی و روحی بینجامد. برای همین، سربازان تشویق می‌شوند داستانِ خود را تعریف کنند.
4.ساختنِ روایتی برای خود که در آن، سانحه به شکلِ یک دوراهی در مسیر دیده می‌شود، روایتی که درکِ ما را از چنین موقعیتِ متناقضی ارتقا می‌دهد یعنی تناقض بینِ آسیب و منفعت، ناسپاسی و سپاس گذاری و ضعف و قدرت. برای یک مدیر، چنین موقعیتی ممکن است تداعی‌کننده چیزی باشد که وارن بنیس، پیشتاز تحقیقات حوزه رهبری، آن را «بوته آزمایش رهبری» می‌نامد. این روایت‌ها مشخص می‌کند چه نقاطِ قوتی به کار گرفته شد، چگونه روابط بهتر شد، چگونه معنیِ زندگی تقویت شد، چه طور قدرِ خود زندگی را بهتر دانستیم یا چه درهای جدیدی به رویمان باز شد.
5.بیانِ اصول زندگی. این اصول شامل راه‌های جدید خیرخواهی و نوع دوستی، ایجاد هوتی جدید و جدی گرفتنِ آن قهرمان یونانی است که از دنیای مردگان بازگشت تا حقیقتِ مهمی را درباره چگونه زندگی کردن به جهان بگوید.
Establishing the ability to improve
part 3
ترجمه و تدوین از وبسایت شخصی دکتر سعید سعیدی‌پور
انتشار مطالب فقط با ذکر منبع این وبسایت مجاز است.
