استیو جابز

خلاصه کتاب : استیو جابز

نوشته : والتر آیزاکسون

عنوان اصلی : STEVE JOBS

وقتی استیو جابز با والتر آیزاکسون که از دهه 1980 میلادی کمی او را می‌شناخت تماس گرفت و به او پیشنهاد کرد که زندگی‌نامه‌ای از او بنویسد، آیزاکسون جواب منفی داد. نویسنده فیلم تایم فقط زندگی‌نامه مردگان طولانی مدت - بنجامین فرانکلین و آلبرت انیشتین - را نوشته بود و زندگی و حرفه جابز هنوز به وضوح در حال پیشرفت بود. دو چیز نظر او را تغییر داد: لورن همسر جابز به ایزاکسون گفت که شوهرش سرطان لوزالمعده دارد و بنابراین تا ابد نخواهد بود و درک زندگی‌نامه‌نویس که زندگی جابز در تقاطع فناوری و علوم انسانی انجام شده است - مانند زندگی فرانکلین و انیشتین. ایزاکسون می‌گوید «شوق کمال» جابز «شش صنعت را انقلابی کرد: رایانه‌های شخصی، فیلم‌های انیمیشن، موسیقی، تلفن‌ها، رایانه‌های تبلت و انتشارات دیجیتال» که می‌توان خرده‌فروشی‌ها را به آن‌ها اضافه کرد. همچنین، در دومین تلاش خود، جابز شرکتی را ایجاد کرد که با تفکراتش همراه شده بود که مدت زیادی از او عمر خواهد کرد. ایزاکسون برای نوشتن کتاب 600 صفحه‌ای خود، بیش از 40 مصاحبه با موضوع خود انجام می‌دهد و امتیاز بیشتری با دوستان، اقوام، همکاران و دشمنان می‌گیرد. جابز در مورد آنچه آیزاکسون نوشته بود، هیچ نظر یا انتقادی نداشت. تنها چیزی که او در مورد آن قاطعانه بود پوشش بود. جابز نسخه اصلی را رد کرد و نسخه‌ای را رد کرد که فقط عکس سیاه و سفید آلبرت واتسون و یک خط عنوان/نویسنده محجوب داشت. خود سادگی، درست مانند یک محصول اپل.

جایی که شروع شد
یکی از همکاران قدیمی جابز، دل یوکام، این نظریه را مطرح کرد که رها شدن جابز توسط والدین بیولوژیکی‌اش (در بدو تولدش، در سال 1955میلادی، توسط جوآن شیبله و عبدالفتاح جندالی، فارغ‌التحصیلان دانشگاه ویسکانسین) باعث شد که او بخواهد یک کنترل کننده افراطی محیط خود باشد که محصولاتی که او به وجود آورده بود؛ مانند امتداد خودش بود. ناامنی عمیق جابز در مورد منشأ خود، همراه با والدینی که به فرزندخواندگی علاقه‌مند بودند (پل و کلارا جابز) و اراده و هوش شدید او در دوران کودکی، باعث شد او احساس کند که دنیا لوح خالی برای ساختن یا بازسازی است. همان‌طور که آیزاکسون می‌گوید، جابز در عین حال احساس می‌کرد «رها شده و انتخاب شده»، تحت هدایت شیاطین و در عین حال دارای عقده برتری بود که اغلب او را تحمل‌ناپذیر می‌کرد. جابز درست در جنوب پالو آلتو که اکنون قلب دره سیلیکون است، در یک بخش فرعی جدید به نام Mountain View بزرگ شد. خانه‌های این منطقه توسط توسعه ‌دهنده جوزف آیشلر ساخته شده‌اند که مشخصه‌اش خانه‌های ساده، ارزان و در عین حال خوب طراحی شده بود. جابز در حالی که روزی خانه قدیمی را نگاه می‌کرد، به ایزاکسون گفت این ایده که می‌توان چیزی برای توده‌ها ساخت، در عین حال ظریف باشد و هزینه زیادی نداشته باشد، الهام‌بخش تمام محصولات اپل خواهد بود. جابز در دبیرستان به ماری‌جوانا و ال‌اس‌دی می‌پرداخت و شاه لیر، موبی دیک، دیلن توماس و افلاطون را می‌خواند. این علاقه عمیق به علوم انسانی او را با افرادی که شروع به معاشرت با آنها کرده بود، متفاوت می‌کرد، از جمله استفن وزنیاک، فوق‌العاده حرفه‌ای که دوران جوانی خود را صرف ساخت ماشین‌حساب و سیستم‌های اینترکام کرده بود.

چگونه شروع شد

جابز که مدرسه را در اوایل دهه 1970 میلادی ترک کرد، شیفته باب دیلن بود، رژیم غذایی میوه‌خواری داشت، زمانی را در کمون می‌گذراند و سیب می‌کشید (بله، نامش از آنجا آمده بود) و عمیقاً به معنویت شرقی می‌رفت. او چندان مشتاق رفتن به کالج نبود، اما والدینش به مادر بیولوژیکی‌اش قول داده بودند که این کار را انجام دهد، و او کالج رید، یک کالج کوچک و گران‌قیمت هنرهای لیبرال در پورتلند، اورگان را انتخاب کرد. جابز در رید عمیقاً تحت‌تأثیر کتاب‌هایی مانند «حالا اینجا باش» اثر رام داس و «ذن ذهن، ذهن مبتدی» اثر شونریو سوزوکی (به 50 کتاب کلاسیک معنوی مراجعه کنید) قرار گرفت و با پای برهنه در محوطه دانشگاه قدم زد. برای صرفه‌جویی در پول والدینش تحصیل را رها کرد و به هند رفت. جابز بعداً احساس خوش‌شانسی کرد که بخشی از دم ضدفرهنگ کالیفرنیایی بود، نسلی که توسط ذن و همچنین توسط LSD بزرگ شد. به گفته او، کاری که این دارو انجام داد این بود که به او تصویری بزرگ‌تر نشان داد، از ایجاد چیزهای بزرگ به جای پول درآوردن، بازگرداندن چیزها به جریان تاریخ و آگاهی بشر تا آنجا که می‌توانم. اما در حالی که اکثر هیپی ها کامپیوترها را ابزاری برای برادر بزرگ می‌دانستند، جابز معتقد بود که آنها ابزاری برای رهایی هستند. پس از مدتی کار در یک شرکت جدید بازی‌های رایانه‌ای به نام آتاری، او و دوست وزنیاک با استفاده از درخشش وزنیاک در طراحی مدار، ایده ساخت یک رایانه شخصی را مطرح کردند. به طرز شگفت انگیزی، این وزنیاک بود که در سال 1975 میلادی اولین ماشینی را ساخت که وقتی یک کاراکتر را روی صفحه‌کلید تایپ می‌کردید به صورت آن حرف روی صفحه نمایش داده می‌شد. وزنیاک با خوشحالی می‌توانست طرح‌های مدار و دانش خود را به جامعه فناوری سرگرم ‌کننده بدهد، اما جابز او را متقاعد کرد که می‌توانند وسایل خود را بسازند و بفروشند. با سفارش یک فروشگاه لوازم الکترونیکی و کمک خانواده و دوستان، رایانه «Apple I» در گاراژ والدین جابز قرار گرفت. همه آنها فروخته شد، و آنها در تجارت بودند. با این حال، این Apple II بود، یک ماشین حرفه‌ای با بدنه سخت که با پول مایک مارکولا، سرمایه‌دار مخاطره‌آمیز ساخته شد که یک گاراژ را به Apple Computer Inc تبدیل کرد. با درخشش بازاریابی Regis McKenna، Apple II تقریباً 6 دستگاه فروخت. میلیون واحد در شش سال آینده، راه‌اندازی صنعت کامپیوترهای شخصی است. آیزاکسون در تأکید خود بر تمرکز محصول، تصویر و بسته‌بندی می‌گوید که مارککولا چقدر برای توسعه اپل اهمیت داشته است، به‌ویژه این ایده او مبنی بر اینکه هر کاری که یک شرکت انجام می‌دهد باید ارزش آن را به مردم «نسبت» کند. جابز به بدهی خود به مارکولا اعتراف کرد به گونه‌ای که حس محصولات اپل و حتی بسته‌بندی زیبا و لمسی آن‌ها به گونه‌ای طراحی شده بود که کاربر را وادار به دوست داشتن آنها کند.

رفتن به جریان اصلی
بسیاری استدلال کرده‌اند که اپل ظاهر صفحه نمایش و چیدمان رایانه‌هایش را از زیراکس دزدیده است. اگرچه جابز و تیمش از آنچه در بازدید از آزمایشگاه زیراکس در سال 1979 میلادی دیدند بسیار الهام گرفتند، اما واقعیت این است که زیراکس هیچ کاری برای تجاری‌سازی نرم‌افزار رابط کاربری گرافیکی خود انجام نمی‌داد. ایزاکسون خاطرنشان می‌کند، جابز باید ببیند که چقدر انقلابی است، و فناوری را بیشتر پیش ببرد، ماوسی بسیار ساده‌تر و ارزان‌تر با استفاده از توپ ایجاد کند، و تیمش را وادار کند تا جلوه پنجره‌های هم‌پوشانی را که ما آن را بدیهی می‌دانیم روی صفحه‌نمایش خود تولید کنند. سرانجام زیراکس استار خود را در سال 1981 میلادی عرضه کرد، اما بسیار کند بود و 16595 دلار بسیار گران بود. جابز بر این باور بود که اپل می‌تواند چیزی بسیار بهتر، با کسری از قیمت تولید کند. نتیجه مکینتاش بود (مکی‌اینتاش یک نوع سیب است) که در سال 1984 میلادی راه‌اندازی شد، با تبلیغ معروف Superbowl که IBM را شیطانی معرفی کرد. مک به این دلیل موفق شد که تعامل با رایانه را برای عموم مردم بسیار آسان‌تر کرد. جابز حتی مطمئن شد که شبیه چهره انسان است تا دوستانه به نظر برسد. او معتقد بود که بهترین محصولات «ویجت‌های کامل» با نرم‌افزار و سخت‌افزار هستند که به طور جدانشدنی در یک محصول به هم متصل شده‌اند، و او نمی‌خواست محصولاتش توسط برنامه‌نویسان و هکرهایی که می‌توانند محصول را مطابق میل خود سفارشی‌سازی کنند آلوده شوند. جابز از تیم مکینتاش خواست که خود را هنرمند بدانند، و حتی هر یک از 45 مهندس را مجبور کرد که امضای خود را روی برد مدار هر مکی که ارسال می‌شود، ثبت کنند. وسواس او با فونت‌ها مهندسان را آزار می‌داد، اما برای او این موضوع به‌اندازه سخت‌افزار مهم بود. او تیم را به دیدن نمایشگاهی از هنر تیفانی در موزه مت در منهتن برد. پیام: می‌توان چیزهای زیبایی را برای بازار انبوه تولید کرد و اگر تیم در حال ایجاد یک شی بود، چرا آن را زیبا نکرد؟ اندی هرتزفلد که روی مک کار می‌کرد، گفت: «هدف هرگز شکست دادن رقبا یا کسب درآمد زیاد نبود. این بود که بزرگ‌ترین کار ممکن یا کمی بزرگ‌تر را انجام دهم.» ایزاکسون استدلال می‌کند که بزرگ‌ترین دستاورد جابز، توسعه «نه تنها پیشرفت‌های جزئی محصول بر اساس گروه‌های تمرکز، بلکه دستگاه‌ها و خدمات کاملاً جدیدی بود که مصرف ‌کنندگان هنوز نمی‌دانستند به آنها نیاز دارند». زمانی که اپل در سال 1980 وارد بازار سهام شد، ارزش آن در بازارها 1.79 میلیارد دلار بود. سیصد نفر در این شرکت میلیونر شدند و خود جابز در 25 سالگی، 256 میلیون دلار ارزش داشت. ایزاکسون خاطرنشان می‌کند که در حالی که همکاران اپل را تماشا می‌کرد که بیرون می‌رفتند و عمارت‌ها و قایق‌های تفریحی می‌خریدند، چیزهای خوب طراحی شده یا زیبا را ترجیح می‌داد، مانند پورشه، لوازم‌خانگی بوش و چاپ‌های آنسل آدامز. جابز هرگز با اطرافیانش سفر نمی‌کرد یا کارکنان خانه یا امنیت نداشت. وفادار به ریشه‌های ضدفرهنگی‌اش، ترجیح داد زندگی را ساده نگه دارد.

بازگشت به زیبایی اصول اولیه
پس از اوج عرضه عمومی، طی یک دهه آینده اپل به طور فزاینده‌ای سهم بازار را در بازار رایانه‌های شخصی به خاطر کلون های IBM-PC که نرم‌افزار مایکروسافت را اجرا می‌کنند از دست خواهد داد. جابز به سختی با جان اسکالی مدیرعامل "بزرگ شده" کار می‌کرد، اما آنها تصورات بسیار متفاوتی از مسیری که اپل باید در پیش بگیرد داشتند. در سال 1985 میلادی این عدم تطابق به اوج رسید و جابز مجبور به استعفا شد. داستان سال‌ها پس از اخراج جابز از اپل، و ساخت دو شرکت NeXT (ایستگاه‌های کاری شبکه‌ای)و پیکسار (استودیو انیمیشن)، در نوع خود کتابی است. کتاب «استیو جابز شدن» اثر برنت شلندر و ریک تتزلی (نگاه کنید به 50 کتاب کلاسیک موفقیت، ویرایش دوم) این سال‌ها را با جزئیات بیشتری نسبت به ایزاکسون پوشش می‌دهد. کافی است بگوییم که اپل بر روی حداکثر کردن سود متمرکز شده بود، نه محصولات عالی، و قابل‌پیش‌بینی بود که در یک پشته مالی قرار گرفت. جابز در سال 1997 میلادی به‌عنوان یک رهبر موقت به اپل بازگشت تا اینکه هیئت مدیره شخص دیگری را پیدا کرد، اما تحت فشارهایی دائمی شد. او خانواده‌ای رو به رشد داشت و از زمان خود در پیکسار لذت می‌برد. ایزاکسون می‌گوید، تنها عشق او به اپل و نه نقشه‌برداری شرکتی بود که او را به عقب بازگرداند. او می‌دانست که شرکت باید نه تنها با محصولات جدید راه‌اندازی شود (در حالی که مجموعه‌ای از محصولات ناموفق را خاتمه می‌دهد)، بلکه باید با یادآوری به مردم که طرف‌دار اپل چیست. ایزاکسون می‌گوید لی کلو از آژانس تبلیغاتی BBDO\Chiat\Day مفهوم «متفاوت بیندیشید» را ارائه کرد: «برای تجلیل از کاری که رایانه‌ها می‌توانند انجام دهند، بلکه کارهایی که افراد خلاق می‌توانند با رایانه‌ها انجام دهند». تبلیغ تأثیرگذار آن توسط ریچارد دریفوس و با تصاویری از انیشتین، گاندی، پیکاسو، انسل آدامز، دالایی لاما، مارتا گراهام و دیگران، این برچسب را داشت: «زیرا افرادی که آن‌قدر دیوانه هستند که فکر می‌کنند می‌توانند زندگی را تغییر دهند. دنیا از آن کسانی است که این کار را می‌کنند.» همکاری بین جابز و طراح بریتانیایی جاناتان «جانی» آیو برای موفقیت اپل جدید بسیار مهم بود. جابز گفت که برای هر دو مرد، طراحی به معنای روکش چیزی نیست، بلکه «روح بنیادی خلقت انسان است که در نهایت خود را در لایه‌های بیرونی متوالی نشان می‌دهد». نحوه تولید یک چیز به اندازه ظاهر و عملکرد آن مهم است. کل شیء باید «خالص و بدون درز» باشد، و این حس طراحی - آوردن هنر به فناوری - بود که آی‌مک، آی‌پاد، آیفون و آی‌پد را از بقیه بازار رایانه جدا کرد و اپل را به بهترین‌ها تبدیل کرد به یک شرکت با ارزش در دنیا. نام جابز به همراه نام مخترعان دیگر برای بیش از 200 پتنت اپل ذکر شده است. او عمیقاً درگیر جزئیات کوچکی بود، مانند اتصال برق مغناطیسی برای هر iMac که استفاده از آن بسیار زیبا و رضایت‌بخش است. یکی دیگر از فرمان جابز این بود که آی‌پاد دکمه روشن و خاموش ندارد. به محض اینکه کاربر چیزی را فشار می‌دهد، باید کار کند و زمانی که از آن استفاده نمی‌شود، خاموش شود. این ویژگی بعداً برای همه دستگاه‌های اپل اعمال شد. ایو تلاش کرد تا آی‌پاد «سفید خالص» باشد، از جمله هدفون که در آن زمان انقلابی به نظر می‌رسید، اما جابز از او حمایت کرد. جابز هرگز از ایجاد محصولاتی که ممکن است محصولات موجود خود را آدم‌خوار کند، نمی‌ترسید، با این باور که اگر شما این کار را نکنید، شرکت‌های دیگر این کار را می‌کنند. او می‌دانست که وقتی آیفون عرضه می‌شود، بخش زیادی از بازار آی‌پاد را از بین می‌برد و آی‌پد فروش آی‌مک ‌ها را کاهش می‌دهد، اما تا زمانی که اپل در راه است، این موضوع برای او مشکلی نبود. با محصولاتی که می‌توانند بازارهای جدیدی ایجاد کنند. ایزاکسون خاطرنشان می‌کند که جابز که برای دومین بار اپل را اداره می‌کند، دیگر یک خیال‌پرداز طوفانی نبود، بلکه یک مدیر زمینی بود که مشتاق و خالصانه در مورد طراحی و کیفیت مهندسی باقی ماند، در حالی که در همان زمان مدیرعامل سرسختی بود که اجازه می‌داد تولید برون سپاری شود. . بازسازی اپل توسط او فقط در مورد محصولات نبود، بلکه ساخت یک شرکت بزرگ بود. جابز زمان زیادی را صرف یافتن بهترین استعدادها کرد، و بخش‌های مختلف، از مهندسی گرفته تا طراحی تا بازاریابی، را مجبور کرد تا با هم کار کنند تا محصولات جدید همه یکپارچه باشند، و از ساختار معمولی تقسیم ‌بندی یا شرکت سیلو اجتناب کنند.

هنر و جادو

علاوه بر ایجاد محصولات نمادین، با سایت دانلود موسیقی آیتونز، اپل توانست یک «پلتفرم» ایجاد کند، جام مقدس شرکت‌های بزرگ فناوری. اکنون میلیون‌ها کاربر به اپل با جزئیات کارت اعتباری و آدرس ایمیل خود اعتماد کرده‌اند. جابز بر توسعه iTunes در مواجهه با دزدی دریایی نظارت داشت. او عاشق هنرمندان و موسیقی‌هایی بود که می‌ساختند و به مالکیت معنوی اعتقاد داشت. او فکر می‌کرد که شرکت‌های ضبط در خلاقیت خوب و در فناوری بد بودند، در حالی که برای شرکت‌های فناوری برعکس بود. دوران جابز در پیکسار به او آموخت:

«شرکت‌های فناوری خلاقیت را درک نمی‌کنند. آنها از تفکر شهودی قدردانی نمی‌کنند... من یکی از معدود افرادی هستم که می‌دانم چگونه تولید فناوری به شهود و خلاقیت نیاز دارد و چگونه تولید یک چیز هنری نظم واقعی را می‌طلبد.»

جابز عاشق ضبط آهنگ «زمین‌های توت‌فرنگی برای همیشه» از بلیتز بود که در طول چند ماه آن را انجام دادند. اصلاح‌های زیادی طول کشید تا در نهایت تمام شود و تشبیه کاملی را برای فرایند خلاقانه و مهندسی در اپل ارائه داد: «مسیر زیاد در پیش است؛ ولی در نهایت مردم می‌گویند: وای، چطور این کار را کردند؟ ! پیچ‌ها کجا هستند(ظرافت کار)؟» جابز که از برداشتن حجاب روی محصولات جدید در عرضه‌ها بسیار لذت می‌برد، می‌خواست هنر و جادو خلق کند. او همیشه از این ایده که محصولات اپل در کنار برندهای کمتری مانند دل، آی‌بی‌ام یا گیت‌وی فروخته می‌شوند و فروشندگانی که بر اساس کمیسیون کار می‌کنند و به برند اهمیتی نمی‌دهند متنفر بود. از آنجایی که رایانه‌ها، خریدی نادر و گران‌قیمت بودند، مردم خوشحال بودند که برای تهیه آنها چند مایلی خارج از شهر به فروشگاه‌های بزرگ و زشت الکترونیک رانندگی می‌کردند. اما او شروع به فکر کردن به اصل مارکولا کرد که هر کاری که یک شرکت بزرگ انجام می‌دهد باید ارزش آن را «تسبیل» کند. او هیئت مدیره اپل را متقاعد کرد تا در افتتاح فروشگاه‌هایی که فقط محصولات اپل را در بهترین خیابان‌های اصلی یا مراکز خرید در سراسر آمریکا می‌فروشند، سرمایه‌گذاری کنند. برای مثال، اگر شرکت معتقد بود که برند بزرگ‌تری از گپ است، فروشگاه‌ها باید بزرگ‌تر و هوشمندتر از فروشگاه گپ باشند.  اگرچه ران جانسون، مدیر اجرایی اپل، یک فروشگاه نمونه اولیه را توسعه داد، جابز عمیقاً درگیر تصمیمات نهایی درباره چیدمان، نوع کف استفاده شده و راه‌پله‌های امضا به صورت وسواس‌گونه بود. در سال 2017میلادی ، 498 فروشگاه اپل در سراسر آمریکا و جهان وجود داشت. ایزاکسون خاطرنشان می‌کند: «آنها با ایجاد سروصدا و آگاهی از نام تجاری (تبلیغ) با کسری از درآمد خود،  به طور غیرمستقیم به تقویت و سودمندی هر کاری که شرکت انجام داد کمک کردند.»

نظرات پایانی
ایزاکسون پیشنهاد می‌کند که «ایمان نیچه‌ای جابز به قدرت اراده برای شکست واقعیت»، شاید نشانه همه کارآفرینان بزرگ باشد. آنچه هست، به اندازه کافی خوب نیست، و آنچه می‌تواند باشد، باید انجام شود.  توانایی او در هیپنوتیزم مانند راسپوتین باعث ایجاد عبارت «میدان تحریف واقعیت» شد که توسط باد تریبل، یک توسعه‌دهنده اولیه نرم‌افزار اپل ابداع شد. تریبل به خاطر می‌آورد که وقتی در حضور جابز بود، مردم با ضرب‌الاجل‌های مضحک موافقت می‌کردند (هر چیزی را از او قبول می‌کردند؛ زیرا هر غیرممکنی را ممکن می‌نمود)، زیرا او این ضرب‌الاجل‌ها را ممکن می‌نمود، یا دیگران را به استدلال‌هایی متقاعد می‌کرد که هیچ مبنایی در واقعیت نداشتند.  او دائماً کار مهندسان و آرزوها را با گفتن این جمله که «این چرند است» رد می‌کرد. برخی نمی‌توانستند تحمل کنند، اما برخی دیگر احساس کردند که سال‌های کار در اپل بهترین سال‌های زندگی‌شان بود. علی‌رغم وحشی‌گری جابز(!)، کمال‌گرایی او از استعدادهای آنها نهایت استفاده را کرد. اندی هرتسفلد درباره جابز گفت: «او فکر می‌کند چند نفر خاص هستند - افرادی مانند انیشتین و گاندی و گوروهایی که او در هند ملاقات کرد - و او یکی از آنهاست. این سمت از جابز است که به آینده بشریت نگاه می‌کند که باعث شد دوست‌دختر سابقش کریسان برنان او را به‌عنوان «موجودی روشن‌فکر» توصیف کند، حتی اگر (به‌ویژه برای کریسان چون پس  با وجود همه شواهد، جابز لیزا (فرزندشان) را انکار کرد. ) بسیار متکبر و ظالم باشد. میل شدید جابز برای «ریشه کردن بر جهان» تا حدی به دلیل پیش‌بینی او بود که: عمر طولانی نخواهد داشت؛ بنابراین برای برآورده‌کردن خواسته‌هایش باید دو برابر سریع‌تر از دیگران کار می‌کرد. او با وجود بیماری ساعت کار روزانه در پیکسار و اپل به طور هم‌زمان کار کرد، اما زمانی که سرطان لوزالمعده او در سال 2004 میلادی به کبدش سرایت کرد، به عنوان یک گیاهخوار یا وگان در تمام عمر، بر رژیم‌های پاک‌سازی طبیعی اصرار داشت و شیمی‌درمانی را رد کرد. او در بیشتر عمر خود موفق شده بود واقعیت خود را خلق کند، اما نتوانست بر خود مرگ غلبه کند.

والتر آیزاکسون
ایزاکسون در سال 1952 میلادی در نیواورلئان متولد شد. او تاریخ و ادبیات را در هاروارد خواند و در دانشگاه آکسفورد دانش آموخته رودز بود و مدرک PPE (فلسفه، سیاست و اقتصاد) را ترک کرد. حرفه روزنامه‌نگاری او با ساندی تایمز در لندن آغاز شد و در سال 1978 میلادی توسط تایم استخدام شد. از سال 2001 میلادی تا 2003 میلادی او مدیرعامل CNN بود، قبل از اینکه رئیس مؤسسه آسپن شود که توسط بنیادهای مختلف برای تولید ایده‌های سیاسی و توسعه رهبران تأمین می‌شود. در سال 2017میلادی، او خروج خود را اعلام کرد تا استاد تاریخ در دانشگاه تولین در نیواورلئان شود. کتاب‌های ایزاکسون عبارت‌اند از:

نوآوران: چگونه گروهی از هکرها، نابغه‌ها و گیک ها انقلاب دیجیتال را ایجاد کردند (2014میلادی)، انیشتین: زندگی و جهان او (2007میلادی)، بنجامین فرانکلین: یک زندگی آمریکایی (2003میلادی)، کیسینجر: بیوگرافی (1992میلادی). و لئوناردو داوینچی (2017میلادی).

جملات طلایی کتاب :

 «شخصیت او در محصولاتی که خلق کرد منعکس شد. همان‌طور که هسته اصلی فلسفه اپل، از مکینتاش اصلی در سال 1984 میلادی تا آی‌پد یک نسل بعد، پایانی برای ادغام سخت‌افزار و نرم‌افزار بود، در مورد استیو جابز نیز چنین بود: علایق، کمال‌گرایی، شیاطین، خواسته‌های او، هنر، شیطنت و وسواس کنترل به‌طورکلی با رویکرد او به تجارت و محصولات حاصل از آن مرتبط بود.»

«برای جابز، اعتقاد به یک رویکرد یکپارچه یک امر درستی بود. اما در دنیایی مملو از دستگاه‌های ناخواسته، پیام‌های خطای غیرقابل‌درک، و رابط‌های مزاحم، به محصولات شگفت‌انگیزی منجر شد که با تجارب کاربر فریبنده مشخص شدند. استفاده از محصول اپل می‌تواند به اندازه قدم زدن در یکی از باغ‌های ذن کیوتو که جابز آن را دوست داشت عالی باشد، و هیچ یک از این تجربه‌ها با پرستش در محراب فضای باز یا با گذاشتن شکوفه دادن هزاران گل ایجاد نشد. گاهی اوقات خوب است که در دست یک کنترل ‌باز باشید.»

چکیده : 
محصولات عالی به همان اندازه که فن آوری دارند به هنر نیز می‌پردازند.